آقای رئیسی! رئیس‌جمهور «ششدانگ» باشید

وی به اصل 113 قانون اساسی اشاره کرد و گفت که رئیس جمهور علاوه بر موارد تعیین شده برای رهبری ، مسئول اجرای قانون اساسی است.
نمی دانم آیا آقای اژه ای این عبارت را در دولتهای قبلی یا فقط در دولت فعلی پذیرفته است؛ اما در نتیجه ، مهم نیست. مهم است که اذعان کنیم که رئیس جمهور شخص دوم کشور است ، و به ویژه از آنجا که آقای برنج گزینه ای است که توسط بسیاری از افراد مورد توافق قرار گرفته است ، محل باید تعیین شود.

حتی اگر او بخواهد تنها رئیس 18 میلیون نفری باشد که به او رای دادند و خود را نماینده 41 میلیون نفری که یا به او رای ندادند یا به او رای ندادند نمی داند ، باز هم باید بتواند ملاقات کند وعده های همان 18 میلیون نفر. او قدرت و اقتدار کافی داده است.

من به شدت معتقدم که اظهارات آقای اژه ای کاملاً درست است و همه نهادها و دستگاه های سیستم باید برای عملکرد آن مداخله کنند. رئیس جمهور باید دستش باز باشد تا “حوزه” را مدیریت کند.

به عنوان مثال ، اگر آقای رئیسی می خواهد شورای امنیت سازمان ملل برای لغو تحریم ها ادامه دهد ، سپس آقای نباید به جلیل این فرصت داده شود که نظریه ای ارائه کرده و به عنوان منشی بالقوه شورای عالی امنیت ملی در برابر آن بایستد. حتی اگر رئیس جمهور بخواهد علیه برجام عمل کند ، چنین مقاماتی نباید به او فشار بیاورند یا نماینده ای باید اقدام او را مصداق تسلیم و سازش بداند.

یا به عنوان مثال ، اگر رئیس جمهور به طور منطقی به این نتیجه برسد که FATF باید به گونه ای اجرا شود که همان واکسن کرونا (که سالانه ده ها هزار نفر را کشت) دیگر نباید کشته شود ، نباید اجازه دهد شورای شایستگی در برابر او بایستد. همچنین ، اگر FATF را در این زمینه بی اثر بداند ، هنوز نباید توسط مجمع بلاتکلیف باقی بماند.

یا به عنوان مثال ، اگر قرار است سرنوشت این کشور از صبح فردا با تعلیق مذاکرات وین با مذاکرات با چین و روسیه مرتبط شود ، نباید در برابر آن مقاومتی وجود داشته باشد و باید “سریع” و “انقلابی” در منطقه آغاز شود. سخنان زیتیت رئیسی

یا به عنوان مثال ، اگر رئیس جمهور بخواهد یک تکنوکر کهنه کار را برای اداره یک وزارتخانه تعیین کند ، این کار مثلاً با بستن بلندگو چه ارتباطی دارد؟ یا ظرف چند روز ، پارلمان (که طبق برخی شواهد در همه پرسی شرکت کرده است) از “رای اعتماد” به عنوان شمشیر داموکلس بر سر رئیس جمهور استفاده خواهد کرد؟

یا به عنوان مثال ، اگر رئیس جمهور به دنبال اقتصاد بازار است ، به اصطلاح تکنوکرات های عدالت خواه نباید پوسته گردو را در دست بگیرند. و اگر او به اقتصاد دولتی اعتقاد دارد ، سرمایه داران نباید در مقابل او بایستند.

یا به عنوان مثال ، اگر می خواهد استاندارانی را بر اساس قضاوت و علاقه کشور انتخاب کند ، نباید با یک امام جمعه یا یک شخصیت سیاسی یا مذهبی در همان استان روبرو شود و تصمیم خود را تغییر دهد.

یا به عنوان مثال ، اگر رئیس جمهور به دنبال آزادسازی فضای مجازی است و از آنجا که شخصاً در توییتر فعال است و 2 میلیون دنبال کننده در اینستاگرام دارد ، می خواهد این فضای صلح برای مردم وجود داشته باشد ، دلیلی برای چنین اقدامی وجود ندارد. چهره ضد اینترنت و داماد محترمش هر روز آنلاین می شوند. افراد متدین جامعه را بسازید و بکشید.

اگر رئیس جمهور موافقت کرد که فضای مجازی را محدود و مسدود کند ، باید این کار را بدون مزاحمت برای این یا آن انجام دهد.

یا به عنوان مثال ، اگر رئیس جمهور معتقد است که برای کاهش تنش ها ، اجباری در فضای اجتماعی لازم نیست ، دلیلی وجود ندارد که چنین مداح و مبلغی به تصمیمات فرهنگی اجتماعی دولت خود حمله کرده و رئیس جمهور را مختل کند. به

حتی اگر رئیس جمهور با آزار و اذیت فکری همراه باشد ، باید هر طور که می خواهد عمل کند.

یا به عنوان مثال ، اگر قرار است کشور برای مقابله با کرونا تعطیل شود ، یا واکسن ها به هر قیمتی و به هر مقدار وارد شود ، باید همه اعضای کشور بسیج شوند تا همه چیز بازسازی شود.

اینها فقط چند نمونه است. هدف من فقط این است که تأکید کنم که رئیس جمهور باید برای هر تصمیمی که می گیرد ضمانت اجرایی داشته باشد. اگر دولت آقای رئیسی “جهنم” نداشته باشد ، هرگونه انتظاری از وی یک توهم است. مسئولیت او به عنوان شخص دوم کشور باید با اقتدار او مطابقت کامل داشته باشد. این واقعیت که روسای جمهور قبلی از کلمه “ترک نکرده” استفاده می کردند ، قابل تکرار نیست.

با این حال ، همه این قدرتها دارای یک ویژگی پنهان بزرگ هستند و آن این است که “فقط یک نفر مسئول همه چیز است: سید ابراهیم رئیسی”.

mohajerimohamad