گامی برای نزدیکی به همگرایی شهری

در یک مورد ، ما به همراه نظافتچی های بهشت ​​زهرا و خانواده هایشان به بازدید از قسمتهای مختلف باغ گیاه شناسی ملی رفتیم و در مورد دیگر ، با پاکبانان و خانواده هایشان تپه های عباس آباد و پل طبیعت را پیاده روی کردیم.
این گروه ها از جمله اولین کسانی بودند که در شرایط دشوار سال گذشته ، بی صدا و بی صدا ، بیشترین خدمات را در برابر کرونا ارائه دادند و آنطور که باید ، دیده و مورد استقبال قرار نگرفتند و البته در معرض خسارت زیاد مهاجمان این دو حرفه عمدتاً از طبقات پایین جامعه هستند که در شرایط کنونی اپیدمی تاج ، خطرات زیادی را تهدید می کنند. در جلسات نوروزی ، دو گروه چندین موضوع را مطرح کردند ، از جمله ادعاهای دیرهنگام خود علیه پیمانکاران. نکته دیگر شرایط دشواری بود که افراد شاغل در این مشاغل مجبور به قرنطینه شده و از انتقال ویروس به خانواده های خود در زمان تاج گذاری جلوگیری کردند. پاک کننده ها و همچنین مقدسین در قسمت تاج در معرض خطر زیادی قرار دارند و باید از اولین گروه هایی باشند که واکسینه می شوند.

یکی از موضوعات مهمی که مطرح شده و جای پرداخت جزئی دارد ، وضعیت حرکت نظافتچی ها و افراد تمیز بین محل کار و محل سکونت است. اکثریت قریب به اتفاق آنها در حومه پایتخت زندگی می کنند. زندگی این افراد به میزان قابل توجهی نیاز به توجه به حمل و نقل آسان و ارزان را نشان می دهد. نکته ای که هنوز در برنامه ریزی شهری جایگاه خود را پیدا نکرده و اولویت آن عملا نادیده گرفته شده است.
این وضعیت شامل کارهای اولیه و بهداشتی زیادی است. ما اغلب از کارشناسان برنامه ریزی شهری شنیده ایم که شهرهای بزرگ طبقات پایین را “اخراج” می کنند. این تخلیه ملموس نیست بلکه ضمنی است. مسائلی از جمله قیمت خانه ، هزینه حمل و نقل و آب و برق آنها را به حاشیه می برد. با این وجود کارهای خدماتی م effectiveثر و سخت مانند تمیز نگه داشتن شهر توسط همین افراد انجام می شود. عدالت در دسترسی به شهر ، چه برای زندگی و خصوصاً برای دسترسی روزمره به کار ، یکی از ضروری ترین موارد برای نزدیک شدن به یک شهر همگرا است و لازم است به صورت عملی در مورد این مسئله فکر کنید. گشت های نوروزی و گفت وگوهایی که در آنها انجام شد به موضوعات دیگری منجر شد.

تمام گفتگوها با متدینان ، نظافتچیان و خانواده های آنها نشان داد که افرادی که در این کار کار می کنند ، گرچه بسیار شریف و سخت کوش هستند ، اما احترام زیادی ندارند. این افراد گاهی توسط دیگران مورد توهین و تحقیر قرار می گیرند و موقعیت اجتماعی آنها به درستی رعایت نمی شود. البته این امر منجر به همبستگی بالایی بین این گروه ها و حتی اعضای خانواده آنها شده است و در این جلسات شاهد حضور کودکانی نیز بودیم که در کنار پدرشان بودند و سعی در محافظت از وی در برابر تعرضات احتمالی داشتند. با این وجود پاسخ های فردی و خانوادگی به این موضوعات کافی نیست و لازم است که شهرداری ، شورای شهر و نهادهای عمومی و سازمان های مربوطه در جهت تشکر از خدمات این عزیزان قدمی بردارند. گاهی اوقات ، حتی با قدم های کوچک ، می توان از موقعیت اجتماعی آنها حمایت کرد. یکی از اقدامات مناسب نظارت صحیح بر این کارگروه ها و مسائل آنها است. لازم است بدانید که چه عواملی باعث آسیب جسمی و آسیب روانی این گروه از صاحبان مشاغل می شود و ارتباط آنها با شهر و سایر گروه های اجتماعی چگونه است. موارد ذکر شده مستلزم تحقیق و کار کاربردی ، به ویژه آموزش و فرهنگ است و لازم است اولویت این موارد را بخاطر بسپاریم تا تهران شهری برای همه باشد و ما به تحقق شعار “تهران شهری برای همه” نزدیکتر باشیم. ” ادامه اقدامات حداقل مانند بازدید از شهر و سفرهای توریستی برای خانواده های آنها ضروری است و بیمه ، خدمات پزشکی و وضعیت بازنشستگی باید توسط دستگاه های نظارتی شهر و شهرداری کنترل شوند و قراردادهای کار آنها به روش صحیح تعریف شود. همچنین نیاز به مراقبت های پزشکی مناسب برای افراد آلوده یا در معرض ویروس کرونا وجود دارد.

سرانجام ، به معنای وسیع تر ، اطمینان از آگاهی یکپارچه در سطح شهر از این کارها ضروری است تا شهروندان عزت خود را در برخورد با این گروه ها حفظ کنند. خوشبختانه ، پایتخت یک جامعه متحرک و همدل است ، به ویژه در شرایط دشوار به افراد کمک و دستگیر می کند. با این حال ، این موضوعات باید در متن فرهنگ شهری و توسط نهادهای شهری مورد تأکید مجدد قرار گیرند.

* عضو شورای شهر تهران
منتشر شده در روزنامه همشهری دوشنبه ، 15 فروردین 1400