۲۲ ویژگی اختلاسگر فرهنگی – ایواره

به گفته بسیاری از اندیشمندان عدالت خواه ، این گروه از تخصیص دهندگان خطرناک تر از کسانی هستند که جیب مردم را از نظر اقتصادی خالی می کنند زیرا این افراد “مزایای” بسیاری دارند ، اما آسیب غیر مادی آنها بسیار بیشتر است. در حقیقت ، زمینه هر نوع سرقت اموال دیگران در قلمرو “فرهنگ” رخ می دهد. شناختن آنها کار آسانی نیست ، با این حال ، مطالعه دقیق عملکرد ، مشاغل و شرایط آنها در طی سال ها مختصاتی را فراهم می کند که ممکن است در قالب یک کتاب ظاهر شود ، اما نکات مشترک:

1- انحصارات و وندک تحصیل کرده اند؛ به نظر می رسد آنها فرهنگ را دوست دارند ، اما در واقع سودآور هستند.
2- آنها از اصول آداب ، خوش لباس و مودب صحبت می کنند و غالباً نگاه عاقلانه ای به دیگران دارند.
3- “مدیریت” را دوست دارند؛ نه دانش و تجربه مدیریت بزرگان علم مدیریت ، فقط میز مدیریت با عوارض جانبی آن مانند: صندلی چرخدار ، دبیر ، پیشخدمت و غیره
4- همه جا هستند؛ گاهی مدیر کل یک م institutionسسه بین المللی ، گاهی رئیس یک بنیاد فرهنگی و گاهی در کسوت یک مجموعه نشر یا اطلاعات ، در یک نقطه در کسوت یک دانشمند خبره …
5- آنها برای دهه ها همیشه رئیس جمهور بوده اند. آنها همیشه شکایت می کنند: آقا! آنها ما را رها نمی کنند .. ما چاره ای جز خدمت نداریم ..
6. به حدی که دائماً مورد ستم و تحقیر قرار گیرند؛ آنها در برابر مافوق خود تکریم و تعظیم می کنند. اجازه ندهید که گرد و غبار روی میز آنها بنشیند.
If- اگر گواهینامه و پلاک درجه بندی می خواهید همه جلوی اتاق آویزان هستند و صورتشان آویزان است.
8- آنها شکایت دارند که مقوله فرهنگ مورد ظلم واقع شده و بودجه تحقیق محدود است. و آنها آمار و نمودارهای عمومی را از کشورهای دیگر ارائه می دهند تا آزمایش کنند که از نظر بودجه چقدر عقب هستیم.
9. آنها معمولاً چندین موقعیت تحقیقاتی با هم دارند ، همچنین در چندین دانشگاه تدریس می کنند. در یک یا دو مجله تحقیقاتی ، آنها یا ویراستار یا مدیر عامل هستند. بدون مطالعه دقیق برخی از کتابها در طول سال.
10- آنها از حضور م ofثر نخبگان و چهره های جدید به شدت اجتناب می کنند مگر اینکه اطمینان داشته باشند که هیچ مانعی در حمایت یا ارتقای ریاست جمهوری ندارند.
11. آنها تلاش می کنند در بالاترین سطح نظارت قرار گیرند ، به طوری که فقط آنها دیگران را کنترل می کنند و هیچ کس قادر به نظارت بر آنها نیست.
12. در جلسات تصمیم گیری ، به عنوان مثال ، برای دادن امتیاز به یک استاد یا کتاب یا تصویب برنامه ، آنها معمولاً چیزی نمی گویند ، فقط با عطسه و سرفه یا بالا کشیدن ابرو ، به مقصد می رسند آنها
13. آنها از یک سال پیش که دوره کارشان به پایان می رسد ، قصد دارند پایگاه جدیدی را رزرو کنند.
14. آنها مانند دیپلمات های باتجربه صحبت می کنند ، با تانی حساب می کنند و می شمارند ، به گونه ای که مخاطب باید در مورد معنای سخنران فکر کند. اگر کسی بخواهد تأیید کند ، بلافاصله می گوید: کاملاً برعکس!
15- هدف اصلی استفاده کامل از امکانات و امکانات مانی است که تحت نظارت آنها است. تا آنجا که ممکن است ، آنها از افراد معتبر و متخصصان سطح پایین برای تبلیغ و تبلیغ برنامه های شخصی استفاده می کنند.
16- آنها دائماً در مورد افراد با نفوذ در حال مشاوره و شایعات هستند تا موقعیت فعلی خود را حفظ کنند یا مدیریت ارشد را بپذیرند اما ظاهراً طوری رفتار می کنند که گویی باید تکالیف خود را انجام دهند.
17. آثار از آثار آنها مشخص است ، اگر نه همه ، بیشتر آنها به طور مستقیم یا غیرمستقیم به کشوری که مسئولیت آن را دارند مربوط می شوند.
18- از آنجا که آنها کار مهم یا برنامه خلاقانه انجام نمی دهند ، آنها همیشه رئیس هستند. آنها یک کار مشترک انجام می دهند
گرم شود و آنها مقررات را برای جلوگیری از هرگونه تغییر و نوآوری حفظ می کنند.
19- آنها نظرات خبرگان را خلاصه می کنند و آنها را به مافوق خود ارائه می دهند ، گویی که آنها خالق آنها هستند.
20. در مکاتبات و جلسات ذکر عناوین و افتخارات الزامی است. به عنوان مثال ، اگر عنوان “پزشک” ناخواسته حذف شود ، این یک توهین بزرگ محسوب می شود ؛ با این حال ، هیچ کس نمی داند که وی کی ، کجا و با چه اعتبار علمی مدرک خود را دریافت کرده است. این است
21. کمتر در دسترس است. معمولاً یک دفتر طولانی و طولانی توسط شاگردان احاطه شده است ، حتی اگر او اغلب بیکار باشد.
22- اوبی اوبی با دانستن اینکه مورد استفاده فرهنگی شناسایی و شناسایی نشده است ، نه تنها همچنان نگران است ، بلکه برای مدت طولانی منابع انسانی ، معنوی و مالی سازمان را به نفع خود مصادره می کند.

و نکته اصلی؛ او می داند که چگونه از افکار ، برنامه ها و ایده های همکاران موسسه تحت رهبری خود استفاده کند به گونه ای که به طور مداوم رزومه خود را پرورش دهد و هیچ اتفاقی نیفتد.